Reforma planowania przestrzennego

Reforma planowania przestrzennego 

Od wejścia w życie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w 2003 roku trwa dyskusja nad skutkami obowiązujących przepisów prawnych. Efekty obowiązującej ustawy widoczne są przede wszystkim w obszarach, które nie zostały objęte miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego. Działalność inwestycyjna w tych obszarach oparta jest na decyzjach o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, które nie muszą być zgodne ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy - dokumentem strategicznym określającym politykę rozwoju przestrzennego gminy. 

W 2015 roku w wyniku nowelizacji przedmiotowej ustawy wprowadzono szereg zmian, z których najistotniejszymi dla samorządów chcących przystąpić do opracowania miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego jest:

  • ocena aktualności studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy,
  • a w przypadku stwierdzenia braku aktualności, sporządzenie aktualizacji studium, obejmującej
  • sporządzenie analiz przestrzennych określonych w Art. 10, ust. 1, pkt 7, lit. a – d, tj.:
  • analiz ekonomicznych, środowiskowych i społecznych,
  • prognozy demograficznej,
  • oceny możliwości finansowania przez gminę wykonania sieci komunikacyjnej i infrastruktury technicznej, a także infrastruktury społecznej,
  • bilansu terenów przeznaczonych pod zabudowę.

Aktualnie w Ministerstwie Infrastruktury przygotowywana jest tzw. reforma planowania przestrzennego, mająca na celu wprowadzenie kodeksu urbanistyczno-budowlanego. W międzyczasie w Ministerstwie trwają prace nad tzw. Ustawą inwestycyjną, która ma na celu rozwiązanie najistotniejszych problemów w planowaniu przestrzennym w Polsce.

Z aktualnym stanem prac nad wspomnianymi projektami można zapoznać się na stronie: http://mib.gov.pl/2-reforma_gospodarowania_przestrzenia.htm